PAS-decreet illustreert gebrek aan landbouwvisie

Na een jarenlange lijdensweg keurde het Vlaams Parlement vorige week het PAS-decreet goed. Daarbij legden onze politici het nieuwe advies van de Raad van State naast zich neer. Rechtsonzekerheid troef dus. Boerenbond en ABS kondigden al aan om naar het Grondwettelijk hof te stappen. Ondertussen zijn vergunningen gedoemd tot onzekerheid. 

De hele vertoning over het stikstofdecreet toont vooral een schrijnend gebrek aan visie. Niet alleen is het decreet juridisch bijzonder wankel, het leunt ook op een technocratische visie die rekent op discutabele technieken om de stikstofuitstoot – en de daaropvolgende depositie - terug te dringen. Daardoor rijden we ons met het decreet niet alleen juridisch vast, maar knallen we ook met ons landbouwsysteem verder tegen de muur. Zolang er niets gedaan wordt aan de grond van het probleem - een enorme import van stikstof in de vorm van kunstmest en veevoer en een intensieve niet-grondgebonden veehouderij - mogen we nog talloze decreten stemmen: ze zullen geen zoden aan de dijk zetten.  

Onze politici verbloemden hun beslissing door het een 'overgangsdecreet' te noemen. Na 2030 beginnen ze met een schone lei, zo klinkt het. Too little en too late, als het van BioForum afhangt. De talrijke boerenprotesten die deze week ook ons land overspoelen, maken duidelijk dat de emmer van onze landbouwers overloopt. Ze verdrinken in administratieve regels en hunkeren naar duidelijkheid op de lange termijn. Niet dus.

In plaats van te schieten op het “groene” stukje van de Green Deal, zoals landbouwminister Brouns deed, zouden we beter dat groene stukje serieus nemen. Doen we dat niet, rijden we enkel verder de afgrond in. Daarbij kunnen we landbouw en een doortastende aanpak van de milieu- en natuuruitdagingen met elkaar verzoenen, zonder de noodkreet van de landbouwers te negeren. Zorg voor een voldoende hoog inkomen voor de landbouwers en breng vereenvoudiging in de administratieve mallemolen. En creëer een beleidskader dat landbouwers niet dwingt tot schaalvergroting, maar dat ademruimte biedt om te bouwen aan een landbouw in harmonie met de omgeving.